De markt aan kandidaten ziet er gemiddeld alsvolgt uit. Een deel van de kandidaten is op zoek naar een baan. Ze zoeken dagelijks op het internet naar nieuwe vacatures. Als je een vacature online zet heb je grote kans dat deze groep kandidaten deze vindt. Dit is ongeveer 5% van alle kandidaten.
Dan is er nog een deel van de kandidaten, ongeveer 10%, is min of meer passief op zoek. Ze schrijven zich in bij recruitment bureau’s en jobboards. Zo krijgen ze wekelijks de vacatures in hun inbox.
Ongeveer 20% wil helemaal niet veranderen van baan. Deze groep is niet interessant.
Maar er is ook goed nieuws. Zo’n 65% van alle werkenden is niet actief op zoek naar een baan, maar staat wel open voor iets anders. Ze zitten lekker op hun plek bij hun werkgever. Ze groeien door, leren bij en hebben succes. En dat voelt goed. Dat voelt zo goed, dat ze er zelf niet aan denken om te vertrekken. Er is niets dat hen triggert om actief op zoek te gaan naar een baan. Totdat jij komt met jouw vacature en de juiste snaar bij hen raakt. Het is de kunst ervoor te zorgen dat zij gaan nadenken over een andere baan. Jouw uitnodiging moet dit soort gedachten activeren. Jij brengt ze op dat idee!
Want dit zijn de mensen die je graag wilt! Hier zitten de mensen tussen die lekker op hun plek zitten, succesvol zijn, goed met collega’s en hun baas overweg kunnen en lekker doorgroeien. In deze categorie, die op zichzelf al ruim 4 maal zo groot is, heb je de meeste kans goede kandidaten te vinden. Uiteraard moet je iets goeds bieden, beter dan nu. Want mensen geven een vaste baan op en leuke collega’s. Ze krijgen een jaarcontract terug en collega’s die ze niet kennen. Ze moet nog maar afwachten hoe het gaat uitpakken. Zoveel onzekerheid ga je niet tegemoet, zonder een goed aanbod.
Hoe kan het dan dat bedrijven daar niets mee doen? Hoe kan het dat bedrijven hun vacature uitzetten en gokken op de 5% actief werkzoekenden, zonder de latent zoekenden te (laten) benaderen? Je laat dan toch een hele grote en aantrekkelijke groep kandidaten liggen?
De eerste reden daarvoor is dat ze het zich niet bewust zijn dat ze zoveel missen. Als de arbeidsmarkt een groot aanbod heeft, dan lijkt het geen probleem. Ze krijgen altijd genoeg sollicitanten. En daar zit met een beetje geluk wel een redelijk passende kandidaat tussen. Ze kijken niet verder dan hun neus lang is en nemen genoegen met een redelijk passende kandidaat. Ze zetten niet alles op alles om de beste kandidaat binnen te slepen die hun bedrijf verder kan helpen. Maar af en toe hebben ze geluk.
Dan vinden ze een pareltje van een werknemer die net toe was aan iets nieuws. En door dat geluk proberen ze het volgende keer weer. Het werkt net als bij een gokverslaving. Je wint een keer iets en gaat door. Zolang je tenminste niet weet hoe klein je kansen zijn. Dan haken veel mensen af. En terecht. Als je weet hoeveel kleiner je kansen zijn, dan laat je het niet bij een advertentie alleen.
De tweede reden is dat ze andere, lees verkeerde, prioriteiten stellen. De waan van de dag regeert en hun bedrijf slokt hen op. De vacature uitzetten op internet is makkelijk en goedkoop. Als dat niet lukt, omdat de krapte op de arbeidsmarkt toch groter is dan verwacht, dan kunnen ze altijd nog een bureau inschakelen. Zo lopen ze de beste kandidaten mis, duurt een procedure onnodig lang, loopt de druk in het bedrijf onnodig op en maak je onnodige kosten.
Interesse in deze training voor slechts 595,-? Meld je aan via onderstaand formulier. Dan neem ik zo snel mogelijk contact met je op.